روند تغییرات اقلیمی و جغرافیای سواحل

مناطق ساحلی به دلیل داشتن شرایط طبیعی برای زندگی، همچون وجود خاک­ های حاصل خیز ناشی از ترکیب آبرفت، رودخانه ­ها، آب فراوان، اعتدال هوا، دسترسی به ذخایر و راه­ های تجاری دریایی و... از قدیم الایام مورد توجه بشر قرار گرفته و پس از انقلاب صنعتی و در پی آن گسترش مبادلات تجاری جهانی و توسعه ارتباطات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و رونق صنعت توریسم بیش از پیش بر اهمیت سیاسی، نظامی و اقتصادی مناطق ساحلی افزوده شده است. وجود چنین شرایط مساعدی، به رشد تمرکز انسان­ ها و استقرار هر چه بیشتر صنایع و ایجاد مراکز اداری و تمرکز هتل­ ها و درنتیجه گسترش شهرها در سواحل کمک نموده است. نتایج برخی از فرضیات افزایش تعداد و شدت فاجعه­ های هواشناسی و سوانح طبیعی از قبیل: خطر افزایش طغیان رودها و دریاها در مقیاس وسیعی در مناطق ساحلی و پرجمعیت (مانند بنگلادش، سواحل کارئیب و...)، گسترش و شدت طوفان­ های حاره­ای و توسعه دامنه نفوذ آن­ها به سمت اروپای غربی و عرض ­های بالاتر جغرافیایی و... را نشان می­ دهند. این روند صعودی نه تنها ناشی از تغییرات شرایط اقلیمی بوده بلکه بر اثر ازدیاد جمعیت و تمرکز انسان­ ها در شهرهای بزرگ به ویژه مناطق ساحلی تشدید شده است. به طوری که می­ توان به عنوان نمونه از تمرکز هتل­ ها در مناطق ساحلی مورد تهدید هاریکن­ ها مانند سواحل فلوریدا و استقرار صنایع در دریای طوفان­ زای شمال و... نام برد. باید گفت زمانی حوادث مصیبت­ بارتر خواهد بود که استقرار تجهیزات صنایع و احداث شبکه راه­ های حمل و نقل (در مناطقی که به طور قائم مورد تهدی حوادث طبیعی است) با تکنولوژی همراه نباشد.